سال نوی چینی باز هم نزدیک است و چینی ها همه مشغول تدارک این جشن. در هر کوچه و خیابانی، دست کم یک فروشنده دوره گرد، دکه ای برپا کرده و کارتون های نارنگی و پرتقال و انواع شیرینی و تنقلات مخصوص چینی ها رو با بسته بندی های قرمز رنگ شون، برای فروش گذاشته. فانوس های قرمز رنگ چینی، باز هم در و دیوار شهر رو به یمن این جشن تزئین کردن و مراکز خرید اجناس شون رو با قیمت هایی مناسب، به حراج گذاشتن. چینی ها، هیجان زده مشغول خریدن، تا اون جا که ممکنه ماها رو هم جوگیر این خریدهاشون کنن.




حتما می دونین که جمعیت مالزی رو اکثرا اقوام مالایی، چینی ها و هندی های مهاجر تشکیل می دن. در این میان، به نظر می رسه که چینی ها تلاش بسیار جدی می کنن که فرهنگ خودشون رو، فرهنگ غالب کنن. اگرچه تقویم رسمی مالزی، با تعویض سال میلادی نو می شه، اما با توجه به تقویم های دیگر که مجموعه ای است از سال نوی مسلمانان، سال نوی هندی ها و سال نوی چینی ها، آمادگی برای سال نوی چینی و مقدمات اون، به مراتب جدی تر از اون دو تای دیگه است. البته سال نوی میلادی هم رقیب جدی جشن چینی هاست.
همین یکی - دو روز پیش که برای انجام کاری از یکی از محله های چینی نشین کوالالامپور سردرآوردیم، از ابتدا تا انتهای این خیابون فرعی، پر بود از دکه هایی از این دست. میوه های سبزرنگی که در عکس می بینین، پوستی شبیه به پرتقال داشتن. اما تلاش مذبوحانه من برای دونستن اسم این میوه ها، به هیچ نتیجه ای نرسید. در واقع فروشنده ها زبان انگلیسی رو متوجه نمی شدن، مالایی حرف زدن ما هم براشون خنده دار بود، چینی هم که انقدر زبان سختی است که ما بلد نبودیم حتی یک کلمه به این زبان تکلم کنیم... خلاصه، مکالمه یک طرفه ما، با خنده های گنگ و گیج فروشنده ها و نگاه های گنگ تر و گیج تر ماها بی نتیجه به اتمام رسید.
میوه پرطرفدار این ایام، نارنگی است که فکر می کنم کمی هم به اعتقادات و باورهای این مردم مرتبط باشه، چرا که در تمام اماکن مقدس شون هم درختچه های نارنگی رو می بینیم و در بشقاب های نذری پیش روی خدایان هم نارنگی گذاشته می شه.
آتش بازی هم که در گوشه و کنار شهر به راهه. البته سر و صدای ناگهانی ناشی از این آتش بازی ها، گاهی برای ما ایرانی ها، که اعصاب های چندان راحتی نداریم، دست کم در شروع برنامه، ممکنه نگران کننده باشه و فکر کنیم که ای داد بیداد، جنگ شد!!! اما خیلی طول نمی کشه که دوباره به یاد می آریم این جا سرزمین صلح و دوستی، مالزی است و از جنگ هیچ اثری نیست.

همه جا سرشار از رنگ است و چهره شهر دلنشین تر شده است.


خانواده های چینی در روز اول سال نو، مثل خیلی روزهای دیگه سال، نودل می خورند اما این بار باید دقت کنن که وقتی سعی دارن با چاپ استیک هاشون نودل بردارن، بتونن رشته بلندتری رو انتخاب کنن چراکه معتقدن هر چه طول این رشته نودل بلندتر باشه، طول عمرشون بیشتر خواهد بود. نکته دیگری که شاید دونستنش خالی از لطف نباشه اینه که عدد 8 برای چینی ها، عدد شانس است. به همین دلیل، در این ایام، فروشنده ها ترجیح می دن رقم های روی اجناس شون به عدد 8 ختم بشه تا خریداران بیشتری برای داشتن شانس بیشتر، به خرید اون ها راغب بشن. بنابراین اگر این روزها، قیمت های ناراحتی مثل 2568 رینگیت رو روی اجناس دیدین، حیرت نکنین.
گل ها که در مالزی کالایی لوکس به شمار می آن، این روزها حسابی بازار گرمی دارن. به طور معمول، فروشگاه هایی برای عرضه گل وجود نداره. برخی از مغازه ها، علاوه بر دیگر محصولاتی که دارن، گل هم می فروشند. اون هم نه شبیه به اون چیزی که ما در ایران داریم. دسته های گل ، که از قبل پیچیده شدن و تنوع زیادی هم ندارن، در سردخانه های مغازه نگه داری می شن و تعداد اون ها به حداکثر ده - یازده دسته گل می رسه. قیمت این دسته گل های کوچک و مختصر ، چندان برای هدیه دادن به صرفه به نظر نمی رسه. اما در گیر و دار سال نوی چینی، در مراکز خرید مختلف، نمایشگاه های کوچکی برپا شده که گلدان های تزئین شده گل رو به مشتریان ارائه می ده. جدای از انواع مینیاتوری گل ها، که کاملا یادآور مینیاتورهای چینی هستن، بیدمشک هم یکی از جدی ترین گیاهانی است که برای این مراسم استفاده می شه. البته بیدمشک هایی که بویی ندارن و در رنگ های مختلف بنفش ، قرمز، نارنجی و یا همان رنگ طبیعی خودشون فروخته می شن.

همون طور که قبلا هم نوشتم، جشن سال نوی چینی، در محل معبد " تین هو" برگزار می شه. آدرس این معبد، در این پست قابل دسترسی است.
علاوه بر این ، مراسمی هم در China Town برگزار می شه که شاید دیدنش براتون جالب باشه.



_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
* عکس ها: علی تهرانی
البته عکس های سومی و آخری شاهکارهای خودم هستند و مسئولیت شان از گردن این دوست عزیز ساقط است!